Εδώ Λιλιπούπολη

Από τότε που ασχολούμαι λόγω επαγγέλματος με τα παιδιά μου έχουν κάνει τρομερή εντύπωση αυτά τα κινούμεα σχέδια που βλέπουν στην τηλεόραση, καθώς μια και δε βγάζω άκρη για τι πράγμα μιλάνε, αφού όλα έχουν κάτι ακαταλαβίστικα ονόματα και τερατώδεις μορφές που απορώ τι το όμορφο και ενδιαφέρον βρίσκουν σε όλα αυτά, αλλά και με ποιο ήωα μπορεί να ταυτιστούν. Μήπως με το πιστόλι που κρατάει ( δε θέλω να το σκέφτομαι τρομάζω). Τέλοσπάντων περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, όμως εγώ εξακολλουθώ να έχω μία νοσταλγία για τα στρουμφάκια , τη Λιλιπούπολη, για τη Φρουτοπία κλπ. κλπ κι έτσι καλώς ή κακώς αφού παίζω ρόλο στη "διαμόρφωση - παραμόρφωση" της προσωπικότητας του παιδιού , γουστάρω να βάζω στα παιδιά να ακούνε κι αυτά που νομίζω ότι μάλλον δε θα τα ακούσουν ποτέ. Αν δε βαριέστε ( 11' και 20'') ακούστε Πώς ο παπαγάλος( δεν) έμαθε καλούς τρόπους, , γιατί έτσι απλά μου αρέσει να ακούνε αυτά την ώρα που ζωγραφίζουμε και να μην έχουν καθόλου "καλούς " τρόπους και να μου λένε " κυρία ε κυρία έλα μία που σε θέλω"