Μια φορά κι έναν καιρό, ο αγαπημένος μας Αϊ – Βασίλης ήταν πολύ στεναχωρημένος. Οι τάρανδοι που θα τον μετέφεραν σε όλα τα παιδιά του κόσμου, είχαν αρρωστήσει πολύ βαριά και δεν μπορούσαν να πετάξουν με το έλκηθρο πάνω από τα σπίτια των παιδιών, χαρίζοντας τους και αυτά τα Χριστούγεννα το χαμόγελο και τη χαρά.
Καθόταν μπροστά στο τζάκι και δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια του, καθώς έβλεπε την ώρα να περνάει και οι τάρανδοι του να μη γίνονται καλά. Του είχε μείνει μόνο μια μέρα και δεν ήξερε πια τι να κάνει. Ξαφνικά ένα δάκρυ άρχισε να βγάζει λάμψεις και ένα μικρό ξωτικό πετάχτηκε από μέσα και του είπε....
- Καλέ μου Άγιε Βασίλη, μη στεναχωριέσαι μπορώ να φωνάξω όλα τα ξωτικά του δάσους για να βοηθήσουν και να τραβήξουν αυτά το έλκηθρο.
- Αλήθεια καλό μου ξωτικό μπορείς να κάνεις τέτοιο πράγμα για εμένα;
- Βεβαίως!
- Ευτυχώς ξωτικούλη που ήρθες και μου έδωσες μία τόσο ωραία ιδέα!
Το μικρό ξωτικό έτρεξε λοιπόν να ειδοποιήσει όλα τα ξωτικά του δάσους για να κουβαλήσουν αυτά τα δώρα για τα παιδιά.
Λίγο πριν φύγουν ο Άγιος Βασίλης τους είπε να βάλουν λίγη μαγική σκόνη στα πόδια τους για να μπορούν να πετάξουν .
Στα μισά όμως της διαδρομής, ξαφνικά τα ξωτικά αισθάνθηκαν ότι η μαγική σκόνη γλίστραγε από τα πόδια τους κι έτσι άρχισαν να πέφτουν. Και σαν να μην έφτανε αυτό το παλιό έλκηθρο του Αϊ-Βασίλη τρύπησε και ο χοντρούλης Άγιος Βασίλης μαζί με τα ξωτικά, έσκασαν σαν καρπούζια πάνω σε ένα χιονάνθρωπο κι ο Αϊ-Βασίλης όπως έπεσε έφαγε κατά λάθος την καροτένια του μύτη.
Στο μεταξύ στο σπίτι του Άγιου Βασίλη είχε μείνει ένα ξωτικό για να φροντίζει τους τάρανδους, δινοντάς τους φαγητό, ζεστό τσαγάκι και μια κουβερτούλα κι έτσι είχαν γίνει καλά.
Ο κακομοίρης Άγιος Βασίλης μην ξέροντας τι άλλο να κάνει εκεί έξω στην παγωνιά του ήρθε μια ιδέα: να χτυπήσει τα κουδουνάκια μήπως και τ’ ακούσουν οι τάρανδοι.
Πράγματι μόλις τα άκουσαν οι τάρανδοι , είπαν στο ξωτικό.
- Εεε ξωτικούλη ο Άγιος Βασίλης μας καλεί, μάλλον θα μας χρειάζεται. Βάλε μας λίγη μαγική σκόνη στα πόδια μας για να πετάξουμε και να πάμε κοντά του.
- Είστε σίγουρα καλά μου ταρανδάκια, ότι μπορείτε να πετάξετε μέσα στο κρύο και την παγωνιά;
- Ναι , ναι άσε τα λόγια και κάνε γρήγορα! Άνοιξε το κόκκινο ντουλαπάκι δεξιά από την κόκκινη πόρτα, βρες ένα κόκκινο γυαλιστερό σακουλάκι , άνοιξέ το και ρίξε μας μαγική σκόνη!
Οι τάρανδοι, μόλις το ξωτικό τους έριξε τη μαγική σκόνη, πέταξαν γρήγορα γρήγορα για να σώσουν τον Άγιο Βασίλη. Όταν έφτασαν εκεί ο Άγιος Βασίλης του είπε:
- Πηγαίνετε παλι πίσω στο σπίτι να πάρετε το καινούριο έλκηθρο, γιατί το παλιό τρύπησε. Μάλλον έχω παραχοντρύνει και το έσπασα, πρέπει να τρώω λιγότερο. Κάντε όμως γρήγορα , γιατί σε λίγο ξημερώνει και δεν έχουμε μοιράσει ακόμα τα δώρα.
Οι τάρανδοι γύρισαν στο σπίτι, πήραν το καινούριο έλκηθρο και μέχρι να πεις....αψού! έφτασαν στον Αϊ – Βασίλη.
Τότε ανέβηκαν όλοι πάνω στο καινούριο έλκηθρο και πέταξαν ψηλά αφήνοντας μια χρυσή σκόνη πίσω τους.
Τα ξωτικά τον βοήθησαν να μοιράσει όλα τα δώρα.
Έτσι από τότε τα ξωτικά κάθε χρόνο βοηθάνε τον Άγιο Βασίλη να φτιάξει και να μοιράσει τα δώρα σε όλο τον κόσμο, έχουν γίνει οι πολύτιμοι βοηθοί του , για αυτό κι εμείς κάθε χρόνο παίρνουμε όμορφα δώρα .
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Υ.Π 1. Είναι ωραία να τα βλέπεις έτσι τα πράγματα ακόμα!
Υ.Π 2. Για να μην ξεχνιόμαστε blog αντέ γαμήσου!
