Η κυρία Πού ζει σε ένα μικρό χωριουδάκι χτισμένο πάνω σε ένα κοιμισμένο ηφαίστειο , είναι δασκάλα σε ένα μικρό σχολείο .
Κάθε μέρα το πρωί παίρνει την τσάντα της που είναι γεμάτη με πολύχρωμα χαρτιά, ουράνια τόξα, νότες, πριγκίπισσες και δράκους, μαγικά μολύβια, και χίλια δυο άλλα πραγματάκια και πηγαίνει στους μαθητές της. Εκείνοι την υποδέχονται με χαρά, της λένε καλημέρα ,της δίνουν φιλάκια, της λένε αστεία κι εκείνη χαμογελά κοιτάζοντας τα γλυκά και αθώα ακόμα μάτια τους.
Το μάθημα αρχίζει και τα παιδάκια λένε τις σκέψεις τους στην Κυρία Πού, τη ρωτάνε διάφορα πράγματα, τα ρωτάει κι αυτή και λένε τα δικά τους, να ας πούμε χθες που μιλήσανε για την ημερομηνία λήξης στα προϊόντα ένα πιτσιρίκι της είπε :
- Κυρία τώρα κατάλαβα.
- Τι κατάλαβες;
- Γιατί πέθανε ο παππούς μου.
Η κυρία Πού γούρλωσε τα μάτια της!
- τι εννοείς πουλάκι μου;
- Να αφού όταν λήγουν τα προϊόντα ,χαλάνε και εμείς τα πετάμε, ο παππούς έληξε , πέθανε και εμείς τον πετάξαμε στο χώμα!
-«............. μμμ και τώρα τι να πω με αυτά που ακούω η έρημη, να πέσουν τώρα τα μαλλιά μου ή μετά, σκέφτεται η Κυρία Πού».
Το μάθημα συνεχίζεται κι έρχεται η ώρα των ασκήσεων. Και τότε ξεκινά το μαρτύριο της Κυρίας Πού.
-Κυρία πού θα το γράψω αυτό;
-Κυρία πού είναι αυτό;
-Κυρία πού είναι το βιβλίο μου;
-Κυρία πού πήγε το μολύβι μου;
-Κυρία πού είμαστε;( το κοιμισμένο της τάξης, πάντα υπάρχει)
Και όλη μέρα συνεχίζεται με την Κυρία Πού να τη ρωτάνε κυρία πού; , κυρία πού; Κυρία πού; ώστε στο τέλος κι εκείνη πιστεύει ότι τη λένε Κυρία Πού.
- Ε παιδάκια να σας πω πού;
- Νααιιιιιιιιιιιιιι(εκκωφαντικός θόρυβος)
- Εκεί που κλάνει η αλεπού!!!!!!!!!!
