Κυκλοφορούν ακόμα ανάμεσά μας!

To βλέμμα σου ήταν καρφωμένο
σε μια οθόνη ,πάταγες κάποια κουμπιά
τώρα τελευταία όλοι αυτό κάνετε, σας βαρέθηκα.

Κοίταζα το ασπριδερό μπουτάκι σου και
μου έτρεχαν τα σάλια...χωρίς δεύτερη
σκέψη όρμησα και έχωσα τη μύτη μου
βαθιά στη σάρκα σου ,ρουφώντας
με περίσση ηδονή το κόκκινό σου νέκταρ.

Είχες τη γεύση καλοαναθρεμένου
μόσχου, ταϊσμένου με τα πιο
θρεπτικά χορταράκια του αγρού
μμμμ σίγουρα σε προσέχει η μαμά σου...


...Η ηδονή μου διακόπηκε απότομα!
Πουτάνααααα με γάμησσσσσσσσσσσσ.......ες!


Σα σοκολάτα έλιωσες
μέσα στα δάχτυλά μου...
σ'ακούμπησα δίπλα μου
και σε κοίταξα με την
ικανοποίηση
ενός αιμοδιψή ηγέτη...
μου ρούφηξες το αίμα,
το πήρα πίσω.

Τώρα κείτεσαι νεκρό,
στραπατσαρισμένο,
σου λείπουν κάποια πόδια,
κι έχεις μια ξινίλα στη μυτερή
σου φάτσα, όμως
τι να κάνουμε συμβαίνει...
έτσι δυστυχώς είναι η φύση,
ο δυνατός επιβάλλεται
στον αδύναμο...

Ξέπλυνα τα χέρια μου
από τις νεκρές σάρκες σου
έφυγε και το αίμα μου μαζί σου
μπλιαχ! ανατριχίλα!
άναψα ένα τσιγάρο, ρούφηξα
βουλιμικά τον καπνό και
συνέχισα την περιήγησή μου
στο internet.

Τι είχαμε τη(ν) χάσαμε.....

Οι εκλογές έγιναν ο Κωστάκης μας θα εξακολουθήσει να πηγαίνει την Ελλάδα μπροστά(αυτό κάθε φορά που το έλεγε με έπιανε μια ανατριχίλα, ένα σκιάξιμο), λίγο πολύ τα ίδια σκατά οι ίδιοι υπουργοί...όμως μια εξ αυτών πήρε τον πούλο ,η πολυαγαπημένη μου πρωην υπουργός μου παιδείας ... πόσο στεναχωρήθηκα μπουααααααααααααα α α α α ! για αυτό κι εγώ ωφείλω και επιθυμώ να της αφιερώσω με το ίδιο ακριβως συναίσθημα που αντιμετώπισε τους δασκάλους και τους φοιτητές - ταραξίες τον περασμένο χειμώνα αυτό το βιντεάκι ....για σένα λοιπόν αγαπημένη μας Μαριέττα δεν πειράζει βρε κουτο μια άλλη φορα μπορεί να τα πας καλύτερα ....για την ώρα αντε και στο διάολο !

Υ.Π. Το φάντασμά της ξαναχτυπά κι εγώ δεν μπορώ να βγάλω το δεύτερο ίδιο βιντεάκι...δεν πειράζει να το εμπεδώσουμε

Όλα μαύρα...

Βάζω αυτό το τραγούδι για να ξορκίσω από το μυαλό μου το σεληνιακό τοπίο που αντίκρισα χθες στην Εύβοια...δεν είχα δει ποτέ μου και ούτε θέλω να ξαναδω τη φωτιά να τα έχει κάψει όλα ακόμα και η άσφαλτος στους δρόμους είχε καεί το μόνο που σταμάτησε τη φωτιά ήταν η θάλασσα έφτασε μέχρι εκεί , έκαψε ακόμα και το πιο μικρό χορταράκι κι έσβησε...ήταν τρομερό μια κοίταζα την καμένη γη και μία το βαθυ μπλε της θάλασσας και την καθαρότητα του ουρανού...μόνο δάκρυα μπορούσε να σου φέρει αυτή η εικόνα κι αυτή η στιγμή...

...Αν τα δέντρα είχαν φωνή σίγουρα δε θα μπορούσαμε να σταθούμε από τα ουρλιαχτά τους, αν είχαν δάκρυα σίγουρα θα είχαμε πλυμμηρίσει...κανένα πρόγραμμα τους , κανένα επίδομα και κανένας μαλάκας πολιτικός δεν μπορεί να ξαναφέρει πίσω όλα αυτά που χάθηκαν.