Η πόλη με τα πολλά χρώματα

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στην ξακουστή χώρα του Ουράνιου Τόξου
η χαρούμενη και πολύχρωμη μαγισσούλα Αιμιλία.
Η μαγισσούλα Αιμιλία ήταν ειδική στα χρώματα και ήξερε για όλα πώς να τα
ανακατεύει μεταξύ τους με μία της μόνο μαγική κίνηση. Κουνούσε το μαγικό
ραβδάκι της και γέμιζε τη χώρα του Ουράνιου Τόξου με τα πιο απίθανα και περίεργα χρώματα .
Όλοι οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί ήταν πολύ χαρούμενοι, γιατί η ζωή τους
ήταν γεμάτη χρώματα κι όλα ήταν αστεία, επειδή της μαγισσούλας Αιμιλίας της άρεσε
να κάνει σκανδαλιές .Έβαφε τα δέντρα κόκκινα με θαλασσί βούλες, τη θάλασσα ροζ,τον ουρανό κίτρινο και τον ήλιο μοβ.
Όλα ήταν όμορφα σ’ αυτή τη χώρα και κάθε μέρα η Αιμιλία έφτιαχνε τα χρώματα που ήθελαν οι κάτοικοι της χρωματιστής χώρας λεγοντας:
«Άμπρα κατάμπρα κουνώ το μαγικό μου το
ραβδί και φτιάχνω το χρώμα που θες εσύ».
Ώσπου μια μέρα,ξαφνικά στην πανέμορφη χώρα εμφανίστηκαν μαύρα σύννεφα, που τα είχε στείλει μια κακιά μάγισσα για να ρίξουν βρωμερή βροχή και να χαλάσουν τα όμορφα χρώματα της μικρής μαγισσούλας.
Αυτή η μάγισσα ήταν πολύ άσχημη και πολύ κακιά. Γι’ αυτό δεν της άρεσαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Της άρεσε μόνο το μαύρο και το γκρι.
Αυτή τη μάγισσα τη λέγανε Ξινή και ζούσε σε ένα ψηλό βουνό με μυτερά βράχια που είχε μαύρες παπαρούνες και γκρι γαρίφαλα. Κι όταν κάποιος πάταγε μια παπαρούνα
γινόταν κοράκι, όμως όταν η μάγισσα πάταγε τις παπαρούνες γινόταν ακόμα πιο κακιά.
Η μαγισσούλα Αιμιλία και οι άνθρωποι που αγαπούσαν πάρα πολύ το Ουράνιο Τόξο και τη χώρα τους, δεν ήξεραν τι να κάνουν και ήταν πολύ λυπημένοι . Προσπάθησαν να διώξουν τα μαύρα σύννεφα, αλλά δεν τα κατάφεραν και σαν να μην έφτανε αυτό η μάγισσα έστειλε κι άλλα μαύρα σύννεφα και τα χρώματα άρχισαν να ξεβάφουν κι όλα τα πράγματα γίνονταν μαύρα και γκρι.
Το βράδυ , κουρασμένη η κακιά μάγισσα έπεσε στο κρεβάτι της να πάρει έναν υπνάκο.
Έτσι η μαγισσούλα Αιμιλία βρήκε την ευκαιρία και πέταξε μέχρι το κάστρο της με
το μαγικό της ποδήλατο, χωρίς να πατήσει τις μαύρες παπαρούνες και τα γκρι γαρίφαλα.
Μπήκε από το πάραθυρο σιγά σιγά και μεταμόρφωσε με το μαγικό της ραβδάκι την Ξινή
σε Γλυκιά και πολύχρωμη μάγισσα.
Και ξαφνικά όλα τα σύννεφα έριχναν πολύχρωμη βροχή κι όλα βάφτηκαν ξανά με
πανέμορφα χρώματα κι έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Υ.Γ. Όταν τα παιδιά αφήνονται ελεύθερα να πουν και να γράψουν τις σκέψεις τους , τότε δημιουργούνται τέτοια όμορφα παραμύθια. Αυτό είναι ένα παραμυθάκι από παιδάκια πρώτης τάξης, που γράφτηκε ομαδικά, ο κόσμος τους είναι πανέμορφος.