Μεταξύ ύπνου και .....

Kάτω από το γυμνό ουρανό στέκομαι και κοιτάζω με το βλέμμα μου ακίνητο και συνάμα αποχαυνωμένο τα εκατομμύρια αστέρια που λαμπυρίζουν .Μοιάζουν σαν να κινούνται στο χορό της ματαιότητας του, φωτίζουν σαν μια ντισκομπάλα κάποιας κιτσάτης ντισκοτέκ των 80’ s . Περιμένω να γκρεμοτσακιστεί κάποιο από αυτά και τότε να αρπάξω ένα κι άλλο ένα κι άλλο ένα και να ανέβω ως τον πλανήτη του Μικρού Πρίγκιπα, στον αστεροειδή Β 612.... περιμένω ..... περιμένω , μπα τζίφος η περίπτωση απόψε. Τίποτα δε μετακινείται από τη θέση του, μόνο κάποια από αυτά αναβοσβήνουν όποτε το θυμηθούν και κάποια άλλα στέκονται σκαρφαλωμένα και μετέωρα στη θέση τους, χωρίς να γουστάρουν να κάνουν την παραμικρή κίνηση, ακολουθούν κι αυτά τους ρυθμούς μιας ζαβλακωμένης από τη ζέστη νύχτας.. Μόνο το δικό μου μυαλό τρέχει από ‘δω κι απο κει... κι όμως ένα ροχαλητό που μοιάζει περισσότερο με πορδή είναι αρκετό για να με προσγειώσει απότομα και να με εγκλωβίσει κι εμένα πίσω στην ζεστή αποπνικτική ατμόσφαιρα του δωματίου ....κι ένα γεμάτο βουλιμία και λαιμαργία τσίμπημα κάποιου κουνουπιού είναι η χαριστική βολή για να με κάνουν να χάσω την πτήση για το αποψινό μου όνειρο...ίσως κάποια άλλη φορα να τα πούμε Μικρέ Πρίγκιπα.