Σαν παραμύθι

Κι έφτασε ο άνεμος, είδε κάτω από τα ξερά φύλλα να ξεπροβάλλουν κάτι αδύναμα αγκαθάκια και απόρρησε ...τι να είναι αυτό; Φύσηξε με όλη του τη δύναμη και τα φύλλα σκορπίστηκαν σαν όνειρα στον αέρα. Εεεε ψιτ σκαντζοχοιρούλη ξύπνα αρκετά κράτησε η χιμαίρια νάρκη σου.... ε ψιτ πρέπει να ξυπνήσεις. Όμως ο σκαντζόχοιρος στεκόταν ακίνητος , κοιμόταν του καλού καιρού.
Τότε ήρθε και ο ήλιος έριξε όλες τις ηλιαχτίδες πάνω του ... αυτές σα χαρούμενα, άγουρα κοριτσόπουλα έκαναν νάζια και καπρίτσια πάνω στην αγκαθωτή πλατούλα του, το κρύο άρχισε να υποχωρεί από το σώμα του σκαντζοχοιρούλη , άρχισε να κουνάει σιγά σιγά τα αγκαθάκια του ανοίγοντας ξανά τα μάτια του...μμμμ πού βρίσκομαι , τι έγινε ,ήρθε η άνοιξη; Κοίταξε γύρω του , δεν έμοιαζε με άνοιξη .Τα φύλλα είχαν ακόμα το χρυσοκίτρινο χρώμα του φθινοπώρου, τα κλαδιά των δέντρων ήταν ακόμα γυμνά, ο ήλιος όμως έκαιγε πάνω στην πλάτη του και ζέσταινε τη μικρή καρδούλα του ..... ε ψιτ σκαντζοχοιρούλη έλα ξύπνα εγώ θα σε ζεσταίνω ας είναι ακόμα χειμώνας ... έλα παρέα μου , πάμε να παίξουμε αρκετά κοιμήθηκες... έλα μη φοβάσαι , ο σκαντζοχοιρούλης χαμογέλασε... αλήθεια θα με ζεσταίνεις εσύ; ναι ναι έλα πάμε με τις αδερφές μου να σκαρφαλώσουμε σε βουνά, να κυλιστούμε σε χωράφια , να βουτήξουμε σε λίμνες...όλα θα είναι φωτεινά...έλα πάμε .... ναι πάμε ....σκαρφάλωσε σε μια ήλιαχτίδα κι έφυγε πέρα μακριά στους ήσυχους κάμπους.